Een jaar als zelfstandig ondernemer: mijn weg naar vertrouwen en loslaten.

Wat vliegt de tijd voorbij. Precies een jaar geleden zette ik de grote stap naar zelfstandig ondernemerschap. De familietraditie in de schoenenbranche doorbrekend. Mijn eigen weg volgen en mijn eigen keuzes maken. Om los te laten wat zo bekend is, is allesbehalve makkelijk. Nu een jaar later ben ik los en kan ik met veel plezier en prachtige herinneringen terugkijken op een mooie tijd in een fantastische dynamische omgeving.

Hoe dit allemaal begon? Ik ben opgegroeid in een ondernemersgezin. Generaties voor mij hadden het schoenen vak al eigen gemaakt. Het was verweven in onze familie. Logisch dat je dan ook die richting kiest. Ik ben begonnen in de zaak van mijn ouders, maar kwam er al snel achter dat die omgeving mij te klein was. Ik vervolgde mijn loopbaan in de sales. Wat een dynamiek! Samen met mijn collega’s probeerden we Nederland te voorzien van onze producten. Ik heb de gelegenheid gehad om in verschillende keukens te mogen kijken. De details over deze tijd zal ik je besparen maar ik kan je zeggen dat ik enorm hard heb gewerkt, veel stress heb ervaren, ongelooflijk heb genoten, tot buikpijn aan toe heb moeten lachen en dat ik prachtige herinneringen rijker ben. En niet te vergeten, ook hele mooie, warme en waardevolle vriendschappen aan deze periode heb overgehouden❤️

Je begrijpt waarschijnlijk al wel waarom het loslaten voor mij niet eenvoudig was. Er lag zoveel emotie op die mooie tijd maar ook het bekende vond ik moeilijk afstand van te doen. Ik wist wat ik had en waar ik het over had. Ik was de expert in mijn vakgebied.

Mijn nieuwe weg sloeg ik al enkele jaren geleden in. Als manager vond ik dat ik meer moest zijn dan de connectie tussen directie en mijn team. Ik wilde dat mijn team in hun kracht ging staan, zelfstandig kon werken en voornamelijk ook met plezier kon werken. Er speelde op dat moment veel binnen de organisatie. Dit zorgde voor onrust. Het gevoel van veiligheid en vertrouwen stond zwaar onder druk. Ik kan je zeggen dat in dat soort situaties de functie van manager echt niet te ambiëren is hoor. Om mijn team hierin beter te kunnen ondersteunen ben ik een coachopleiding in stress- en burn-out preventie gaan volgen. Dit gaf mij direct handvaten die ik kon inzetten in mijn team en ik heb er zelf ook heel veel aan gehad. Het had mijn aandacht en zo ben ik mezelf steeds verder gaan verdiepen in deze materie.

En dan gebeurt het. Ik wilde hier steeds meer mee gaan doen. Mijn werkgever was zeer ruimhartig en gaf me de mogelijkheid om mijn eigen praktijk te starten. Een hele tijd ging dit prima naast elkaar, maar dan komt er toch dat moment en ik voor mezelf een keuze moest maken. Wilde ik meer in mijn eigen praktijk gaan doen, dit verder laten ontwikkelen en niet onbelangrijk ook mezelf verder ontwikkelen dan moest ik afscheid gaan nemen.

Jeetje wat was dat spannend! Nadat ik de knoop had doorgehakt heb ik die spanning ook echt nog wel even gevoeld in mijn lijf. Vandaag precies een jaar geleden vroeg ik met knikkende knieën het gesprek aan en zei ik mijn contract op. Ik heb een geweldig afscheid gehad. Ook dat is een belangrijk onderdeel van het kunnen loslaten heb ik gemerkt. Door dit afscheid en de lieve woorden kan ik met veel warmte terugkijken op een prachtige periode en heb ik het dus ook kunnen afsluiten.

Mijn collega’s, die mis ik nog iedere dag! In mijn eigen praktijk doe ik veel zelfstandig maar ook hier mag ik me rijk rekenen met fijne samenwerkingen. Onlangs heb ik veel nieuwe contacten mogen leggen en hier gaan zeker hele mooie nieuwe deuren mee geopend worden. Hier ga ik jullie zeker van op de hoogte houden.

Mijn weg is een andere richting in geslagen. Als ik omkijk zie ik een prachtig landschap met mooie herinneringen en kijk ik vooruit dan zie ik oneindig veel mooie kleuren tot voorbij de horizon. Een nieuwe weg die ik met veel vertrouwen bewandel.